„Proście Pana żniwa!” – Słowo Biskupa Świdnickiego o seminarium duchownym

„Proście Pana żniwa!”

Słowo Biskupa Świdnickiego o seminarium duchownym

Drodzy Diecezjanie!

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

W sobotę 24 maja w katedrze świdnickiej przeżywaliśmy radość święceń czterech naszych neoprezbiterów. To ważny dzień, w którym zwykle pochylamy się nad tajemnicą powołania kapłańskiego oraz rolą księdza we współczesnym świecie. Moment święceń to zwieńczenie długiego procesu, który obejmuje formację w seminarium duchownym i studia teologiczne.

Pragnę wykorzystać tę okazję, aby podzielić się z Wami przemyśleniami na temat seminarium duchownego, jego celów oraz sposobów ich realizacji, a także przedstawić to, co nas czeka w najbliższym czasie w związku z przygotowaniem do kapłaństwa.

W świetle Ewangelii, seminarium, zgodnie ze swą najgłębszą tożsamością, jest w Kościele swoistą „kontynuacją wspólnoty apostołów zgromadzonych wokół Jezusa, słuchających Jego słów, przygotowujących się do przeżycia Paschy, oczekujących na dar Ducha, by podjąć powierzoną sobie misję” (Ratio Formationis Institutionis Sacerdotalis, 163). Jest to zatem ogromne przedsięwzięcie dające możliwość, aby młody mężczyzna odpowiedział na Boże wezwanie „Pójdź za Mną” i ukształtował w sobie najpierw postawę ucznia, a później nauczyciela, przewodnika i duchowego ojca.

Myślę, że w pamięci wielu osób duchownych i świeckich może pozostawać obraz seminarium, w którym dziesiątki czy nawet setki kleryków przygotowywało się do posługi kapłańskiej. Jednak obecne czasy, dostrzegalny coraz bardziej niż demograficzny, ukazują nam, że nie tylko w naszych kościołach, ale także w seminarium mamy mniej osób, w których tkwi jednak ogromny potencjał dla rozwoju wspólnoty wierzących. Biorąc to pod uwagę, widzę potrzebę, aby formacja seminaryjna przygotowywała do służby w nowych czasach i pozwalała na taki rozwój, który umożliwi osiągnięcie dojrzałości w przestrzeni ludzkiej, duchowej i intelektualnej.

W tym miejscu podkreślam, że nasze świdnickie seminarium nigdy nie zostało zamknięte, a jedynie zmieniło swój sposób funkcjonowania. Dzisiaj wyrażam wdzięczność księdzu arcybiskupowi Józefowi Kupnemu, metropolicie wrocławskiemu, który zgodził się trzy lata temu, aby nasi klerycy uczestniczyli w formacji w gmachu Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu i tam przygotowywali się do posługi kapłańskiej dla naszej diecezji. Było to potrzebne przede wszystkim ze względu na organizację studiów teologicznych, zgodnie z wprowadzanymi wtedy wytycznymi Stolicy Apostolskiej.

Dziękuję również wychowawcom Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu za ich posługę i prowadzenie formacji powierzonych im alumnów. Dziękuję również Papieskiemu Wydziałowi Teologicznemu we Wrocławiu za wysoki poziom kształcenia naszych kleryków oraz możliwość ich naukowego rozwoju.

Z perspektywy tych trzech lat obecności naszych alumnów we Wrocławiu dostrzegam jednak potrzebę, byśmy jako wspólnota diecezjalna przemyśleli na nowo nasze oczekiwania i potrzeby co do formacji seminaryjnej, a także określili cele, do których powinna ona zmierzać. Konieczne wydaje się też zdefiniowanie kierunku nabierania tożsamości diecezjalnej przez kleryków świdnickich. Będą oni bowiem posługiwali w zmieniającej się rzeczywiści, w której zmniejszająca się liczba duchowieństwa będzie wymagała od nich nowego podejścia w kapłańskiej posłudze oraz w funkcjonowaniu parafii.

Z tego między innymi powodu, w jedności z biskupem legnickim Andrzejem Siemieniewskim zdecydowaliśmy, że od 1 lipca br. Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Świdnickiej oraz Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Legnickiej będą tworzyły własny ośrodek formacyjny, w części domu Ojców Franciszkanów na Karłowicach we Wrocławiu. Studenci w dalszym ciągu będą studiować w Papieskim Wydziale Teologicznym. Rektorem obu seminariów zostanie legnicki kapłan – ks. Tomasz Metelica, który od trzech lat z powodzeniem prowadzi w Świdnicy ośrodek propedeutyczny dla alumnów rozpoczynających drogę do kapłaństwa. Formację będą prowadzić także kapłani świdniccy: wicerektor – ks. Piotr Gołuch i ojciec duchowny – ks. Krzysztof Mielnik. Ośrodek Propedeutyczny Seminarium nadal będzie pozostawał w Świdnicy.

Jest moim wielkim pragnieniem, aby seminarium duchowne było domem dla kleryków, za który będą odpowiedzialni, w którym będą mogli uczyć się współpracy oraz – pod kierunkiem przełożonych – kształtować postawę służby na wzór Chrystusa, Dobrego Pasterza. To są istotne sprawy. Żyjemy bowiem w czasach rewolucji informacyjnej: z jednej strony mamy dostęp do wiedzy i technologii, które bardzo ułatwiają nam życie, ale z drugiej strony sprawiają, że w człowieku, szczególnie młodym, pojawia się coraz więcej lęku, niepewności, a w konsekwencji dochodzi nawet do poczucia braku sensu życia. Te trudności dotykają także wierzących, którzy mają prawo szukać w Kościele odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Jest ogromna potrzeba, aby współczesny ksiądz nie bał się ludzi, umiał z nimi współpracować, by był gotowy na nowe wyzwania, miał w sobie gotowość do dialogu – także z tymi, którzy nie podzielają jego wartości, nie tracąc przy tym własnej tożsamości i wartości tego, kim jest.

Czas seminarium – to okres oczyszczania i pogłębiania właściwej motywacji do kapłaństwa, aby znając wartość Bożego wybrania wskazywać Chrystusa jako propozycję nowego życia; ona czyni wszystko nowe i pozwala doświadczać prawdziwej miłości. Nie można w kapłaństwie szukać możliwości „schowania się za ołtarzem” i pragnienia bycia kimś ważnym.

Taki proces oczyszczania motywacji najlepiej dokonuje się w małej wspólnocie, w atmosferze wzajemnego zaufania i bezpieczeństwa, gdzie można odkrywać swoje słabsze i mocne strony, aby pierwsze przepracowywać, a drugie wzmacniać. Dopiero na tak ukształtowanym człowieczeństwie można budować głębokie życie duchowe oraz zdobywać solidne wykształcenie teologiczne.

Bardzo liczę na owocną współpracę przełożonych naszego seminarium, do których mam ogromne zaufanie. Oczekuję także współpracy alumnów z całą wspólnotą diecezjalną, Towarzystwem Przyjaciół Seminarium Duchownego, a szczególnie z księżmi pracującymi w parafiach, w których rodzą się i dojrzewają powołania. Oby wzajemna życzliwość, otwartość oraz możliwości współpracy dawały poczucie realizacji wspólnego dzieła, za które wszyscy jesteśmy odpowiedzialni.

Siostry i Bracia!

Proszę Was wszystkich o gorliwą modlitwę za nasze seminarium, za przełożonych i kleryków oraz o nowe powołania do służby Bożej w Kościele świdnickim.

„Proście Pana! Proście Pana żniwa” – stale przypomina nam Jezus. Pamiętajmy, że nowe powołania to intencja modlitwy podana przez samego Jezusa. To dar Boga, ale też i owoc naszej pokornej modlitwy. Żniwo jest naprawdę wielkie! „Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Proście, bo Pan żniwa chce wiedzieć, czy naprawdę czekamy na głosicieli Ewangelii.

bp Marek Mendyk
biskup świdnicki

Tradycyjnie 15 sierpnia zbierane są ofiary na budowę kościołów diecezji świdnickiej

Świdnica, 6 sierpnia 2022 r.

 Bądźcie świadkami miłosierdzia!

Słowo Biskupa Świdnickiego do odczytania w kościołach diecezji świdnickiej
w niedziele 7 i 14 sierpnia  2022 r. – na uroczystość 15 sierpnia,
kiedy zbierane są ofiary na budujące się kościoły.
 

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Jest tradycją, że w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we wszystkich kościołach naszej diecezji zbierane są ofiary na budujące się kościoły. Trwają prace budowlane w kilku parafiach. Niektóre są już na etapie wykończenia, inne wymagają jeszcze dużej pracy. Z ofiar zbieranych w tym dniu wspieramy parafialne wspólnoty, które z coraz większym trudem wznoszą swoje kościoły.

W tym roku chciałbym, abyśmy solidarnie wspierali budującą się świątynię Bożego Miłosierdzia w Bielawie. Jest moim wielkim pragnieniem, aby ta świątynia w przyszłości stała się w naszej diecezji Centrum Bożego Miłosierdzia i modlitwy o pokój. Prace związane z budową tego miejsca są już zaawansowane. Jednak potrzeba jeszcze wsparcia dla parafialnej wspólnoty, która z takim trudem i poświęceniem od kilkunastu lat zmaga się z tym dziełem. Proszę Was zatem, Siostry i Bracia, abyście składając w tym roku swoją ofiarę pomyśleli o pomocy dla tego właśnie dzieła.

Dzisiaj, w świecie rozdartym niezgodą, tak bardzo potrzeba nam pokoju. Wobec zagrożeń i informacji, jakie płyną ze świata, tylko zawierzenie Bożemu Miłosierdziu i Matce Najświętszej – Królowej Pokoju może ocalić świat i naszą Ojczyznę. Jest wiele miejsc w naszej diecezji, gdzie każdego dnia wybrzmiewa pokorna modlitwa o pokój. Począwszy od małych kaplic zakonnych, szpitalnych, do wielkich świątyń, bazylik i sanktuariów. Chciałbym, aby do tych miejsc dołączyła także i ta budująca się świątynia Bożego Miłosierdzia w Bielawie.

Św. Jan Paweł II – dokładnie 20 lat temu – wołał z Łagiewnik: „Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek znajdzie szczęście! (…) Bądźcie świadkami miłosierdzia!” (Jan Paweł II, homilia podczas Mszy św. z okazji konsekracji świątyni Bożego Miłosierdzia, 17 sierpnia 2002 r.).

Niech Maryja, Matka Miłosierdzia – Królowa pokoju, która na Kalwarii usłyszała słowa Jezusowego testamentu miłości, pomaga nam być świadkami i apostołami Jego nieskończonego miłosierdzia. Niech uprosi upragniony pokój dla Ukrainy, dla świata i naszej Ojczyzny.

† Marek Mendyk
Biskup Świdnicki

Apel Biskupa Świdnickiego w związku z wypadkiem polskiego autokaru w Chorwacji

Siostry i Bracia!

Wobec tragedii, jaka wydarzyła się w drodze pielgrzymom zmierzającym do Medjugorie, proszę o serdeczną modlitwę za wszystkich, którzy zginęli w tym wypadku, za poszkodowanych i za pogrążone w smutku rodziny.

Proszę wszystkich duszpasterzy, aby podczas najbliższych dni pośród wielu intencji wypowiadanych w czasie sprawowanej liturgii była także modlitwa za poszkodowanych w tej katastrofie.

Łączymy się w bólu i serdecznej modlitwie.

Bp Marek Mendyk,

biskup świdnicki

Piesza pielgrzymka diecezji świdnickiej na Jasną Górę; 1-8 VIII

W tym roku Piesza Pielgrzymka Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę wyruszy już po raz osiemnasty. Rok temu pątnicy doświadczali duchowego wymiaru pielgrzymowania, w tym będą mogli pójść pieszo, by zanieść swoje intencje i podziękowania do Tronu Matki. Będą też mieli okazję doświadczyć wyzwań i atmosfery fizycznego pielgrzymowania, za którymi wielu tak bardzo tęskniło.

Pielgrzymka potrwa od 1 do 8 sierpnia, a wszystkie grupy wyruszą 1 sierpnia ze świdnickiej katedry po Mszy Świętej o godzinie 8.30. Wspólne wędrowanie będzie możliwe zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektoratu Sanitarnego (https://www.gov.pl/web/gis/wytyczne-glownego-inspektora-sanitarnego-dla-organizatorow-ruchu-pielgrzymkowego-podczas-stanu-epidemii-c0vid-19-w-polsce2). Mówią one m.in. o tym, że w pielgrzymce może wziąć udział 300 pątników (nie licząc osób w pełni zaszczepionych), a noclegi są możliwe w namiotach jednoosobowych (wspólne noclegi tylko w przypadku rodzin). W tym roku nie będzie zatem noclegów na kwaterach, w związku z czym w pielgrzymce będą mogły wziąć udział tylko te osoby, których stan zdrowia umożliwia nocleg w namiocie.

Zapisy na rekolekcje w drodze będą odbywać się bezpośrednio u księży przewodników, wyłącznie w ustalonych terminach zapisu, które zostaną wkrótce podane na stronie pielgrzymki. Każdy pielgrzym będzie musiał przed wyjściem wypełnić również deklarację medyczną.

Najświeższe informacje dostępne są na stronie pielgrzymki (https://www.swidnickiepielgrzymowanie.pl/) oraz na fanpage-u na Facebooku (https://www.facebook.com/pielgrzymka.swidnicka). Tam też pojawią się wkrótce informacje związane z duchowym pielgrzymowaniem.

Poniżej prezentujemy informacje o centrach pielgrzymkowych, księżach przewodnikach grup i spotkaniach organizacyjnych.

GRUPA 1 – Przewodnik: ks. Andrzej Franków

CENTRUM ŚWIDNICKIE przy Parafii NMP Królowej Polski w Świdnicy

Kontakt: Siostra Pielgrzymkowa Anna Iwancz – tel. 727 430 028

Spotkanie organizacyjne:

16 lipca (piątek) – o godzinie 18.30 zapraszamy na Mszę Świętą na Osiedle Młodych do Parafii NMP Królowej Polski, a po niej na spotkanie organizacyjne

GRUPA 2 – Przewodnik: Ks. Cezary Ciupiak

CENTRUM W BIELAWIE przy Parafii Bożego Ciała

Kontakt: Siostra Pielgrzymkowa Teresa – tel. 607 284 890

                Siostra Pielgrzymkowa Danuta – tel. 502 318 685

Spotkanie organizacyjne:

5 lipca (poniedziałek) – o godzinie 17.00 zapraszamy na Mszę Świętą w Parafii Bożego Ciała w Bielawie, a po niej na spotkanie organizacyjne

GRUPA 3 – Franciszkańska – Przewodnik: O. Emilian Gołąbek

CENTRUM ZIEMI KŁODZKIEJ przy Parafii MB Różańcowej w Kłodzku u Ojców Franciszkanów.

Spotkanie organizacyjne:

19 lipca (poniedziałek) – o godzinie 19:00 (po Mszy Świętej) zapraszamy na spotkanie u Ojców Franciszkanów w Kłodzku

GRUPA 4 – „św. Jana Pawła II” – Przewodnik: Ks. Wojciech Iwanicki

CENTRUM ZĄBKOWICKIE przy Parafii św. Anny w Ząbkowicach Śląskich

Kontakt : Siostra Pielgrzymkowa Elżbieta Umińska – tel. 605 737 002

Spotkanie organizacyjne:

24 czerwca – o godzinie 19.00 zapraszamy na spotkanie do salki przy parafii św. Anny

GRUPA 5 – „św. Ojca Pio” – Przewodnik: Ks. Krzysztof Papierz (tel. 694 546 157, e-mail: papierz-1986@o2.pl)

CENTRUM W STRZEGOMIU przy Parafii św. Apostołów Piotra i Pawła

Spotkania organizacyjne:

15 lipca (czwartek) – o godzinie 19:00 w kościele św. Mikołaja w Świebodzicach

16 lipca (piątek) – o godzinie 19:00 w Bazylice św. Apostołów Piotra i Pawła

GRUPA 6 – „św. Wincentego Pallottiego” – Przewodnik: Ks. Wojciech Oleksy (tel. 726 951 580, e-mail: xoleksy@gmail.com)

CENTRUM WAŁBRZYSKIE przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wałbrzychu

Spotkania organizacyjne:

29 czerwca (wtorek) – o godzinie 19:00 w parafii św. Franciszka w Wałbrzychu

30 czerwca (środa) – o godzinie 19:00 w parafii św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu

1 lipca (czwartek) – o godzinie 19:00 w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wałbrzychu

KOMUNIKAT BISKUPA ŚWIDNICKIEGO W ZWIĄZKU Z XVIII PIESZĄ PIELGRZYMKĄ DIECEZJI ŚWIDNICKIEJ NA JASNĄ GÓRĘ 1 – 8 sierpnia 2021 r.

Umiłowani Diecezjanie,

za kilka dni rozpocznie się czas wakacji i urlopów, czas zasłużonego wypoczynku po całym roku pracy i nauki, który był i nadal jest naznaczony jarzmem pandemii. W okresie tym tradycyjnie odbywają się w naszym kraju piesze pielgrzymki, w tym te najbardziej znane na Jasną Górę.
W zeszłym roku w imieniu nas wszystkich pielgrzymowali kapłani oraz służby pielgrzymkowe. Zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Sanitarnego w tym roku możliwe jest zorganizowanie pieszej pielgrzymki w tradycyjnej formie, z zachowaniem obowiązujących przepisów sanitarnych. W pielgrzymce może wziąć udział 300 osób (do tego limitu nie wliczają się osoby w pełni zaczepione przeciw COVID-19 i posiadające zaświadczenie potwierdzające szczepienie). Pielgrzymka wyruszy z katedry świdnickiej 1 sierpnia br. po Mszy Świętej o godz. 8:30 i potrwa do dnia 8 sierpnia, kiedy to około godz. 13:00 pielgrzymi z naszej diecezji dotrą na wały jasnogórskie, gdzie będę na nich oczekiwał.

Hasło tegorocznej pielgrzymki to słowa SPE SALVI – NADZIEJĄ ZBAWIENI, które pielgrzymi będą rozważać w czasie swoich rekolekcji w drodze, a patronować im będzie w sposób szczególny Święty Józef.

Bliższe informacje na temat przewodników poszczególnych grup, centrów pielgrzymkowych, spotkań przed pielgrzymkowych, zapisów i regulaminu związanego z wytycznymi GIS w sprawie pielgrzymek dostępne będę od tego tygodnia na stronie internetowej i profilu Facebooka pielgrzymki świdnickiej oraz na stronie internetowej diecezji.

Zapraszam wszystkich chętnych do wyruszenia na pielgrzymi szlak, a tych którzy nie mogą wyruszyć pieszo zachęcam do duchowego uczestnictwa w tzw. Grupie 7. Na czas owocnego przygotowania do XVIII Pieszej Pielgrzymki Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę udzielam wszystkim pasterskiego błogosławieństwa, oddając pod opiekę Matki Bożej Świdnickiej i świętego Józefa, organizatorów oraz uczestników tegorocznej pielgrzymki.

† Marek Mendyk

Biskup Świdnicki

List Pasterski Biskupa Świdnickiego na Wielki Post 2021 r.

L. dz. 136/2021

Wejdźmy z odwagą w paschalną tajemnicę Chrystusa!

List Pasterski Biskupa Świdnickiego na Wielki Post 2021

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Rozpoczęliśmy Wielki Post, co oznacza, że przed nami kolejna Wielkanoc. Trzeba nam jednak pamiętać, że post ma swój głęboki sens właśnie ze względu na Wielkanoc. Jest on drogą do tego wielkiego trzydniowego święta, którego istotą jest doświadczenie tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. I to jest główny sens Wielkiego Postu.

Gdybyśmy nie byli w Wigilię Paschalną gotowi na to, by potwierdzić swój chrzest i odnowić wpisane w ten chrzest złożone przyrzeczenia, gdyby nas ta liturgia zaskoczyła, to niezależnie od tego, ile po drodze byśmy się modlili, jak wiele próbowali pościć, znaczyłoby to nic więcej jak to, że nie przeżyliśmy tego czasu do końca po Bożemu i sensownie.

Dzisiaj zapraszam Was, abyście z odwagą i ufnością weszli na tę drogę, która doprowadzi nas do przeżycia paschalnej tajemnicy Jezusa Chrystusa – Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Mam nadzieję, że w tym szczególnym czasie, w okresie pandemii, odbędą się – choćby w skromniejszej formule – rekolekcje, podczas których będziemy mogli tę tajemnicę na nowo medytować.

Okres Wielkiego Postu stanowi dla nas – ludzi wiary – cenną sposobność do refleksji nad relacją między wiarą a miłością. Spróbujmy w tym czasie łaski spojrzeć na wiarę jako doświadczenie miłości – spotkanie z osobowym Bogiem – Jezusem Chrystusem, a przez to, że jest to spotkanie z Nim to i z drugim człowiekiem. Może warto w tych dniach często stawiać sobie pytanie: na ile jestem blisko Boga, który jest Miłością? Na ile jesteśmy poddani Panu Bogu, który jest jak ogień? Ile jest w nas tego Bożego ciepła, mocy, a na ile stygniemy?

Wielki Post – czas nawrócenia i łaski

Wiara nierozerwalnie wiąże się z nawróceniem. Jest zerwaniem z naszym grzechem, z różnego rodzaju bożkami i ze wszystkimi wytworzonymi przez nas „złotymi cielcami”, by powrócić do żywego prawdziwego Boga. Wierzyć – to znaczy oddać się Bogu i Jego miłosiernej miłości, która zawsze przyjmuje i przebacza, podtrzymuje życie i nadaje mu kierunek. To dzięki wierze prostują się krzywe linie naszego życia, naszej historii.

Wielki Post to czas takiego dojrzewania w Bogu, by spojrzeć na świat w inny sposób, innymi oczami, nawróconym sercem. „Dojrzewanie w Bogu – pisze ks. Jan Twardowski – to przejęcie się myślą ewangeliczną…[Wtedy człowiek] na wszystko patrzy inaczej: na pieniądze jak na stypendium od Pana Boga, dane po to, by pomagać innym. Dojrzewanie w Bogu pozwala inaczej popatrzeć na cierpienie, które nie jest ślepym ciosem, ale doświadczeniem, które ma rozwijać wewnętrznie i wzbogacać, na miłość jako na ciągłą walkę z egoizmem. Wciąż brak nam dojrzewania w Bogu… by wszystko zobaczyć inaczej” (Katechizm ks. Twardowskiego, Kraków 2002, s. 209-210).

Przyjmując miłość Jezusa, uczymy się szerzyć ją w otaczającym nas świecie każdym gestem i słowem. „Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem” (Rz 12, 9). Niech w Wielkim Poście każdy z nas doświadczy na nowo miłości Bożej, danej nam w Chrystusie, miłości, którą my z kolei każdego dnia mamy «oddawać» bliźniemu, zwłaszcza temu, który najbardziej cierpi i jest w potrzebie.

A może w tym okresie należałoby bardziej zadbać o własną rodzinę? Czas, który spędzasz z najbliższymi członkami swojej rodziny, ze swoim mężem, swoją żoną i dziećmi, jest czasem najlepiej oprocentowanym i przynosi najwięcej korzyści. Niech wielkopostna droga zmierzająca w kierunku wielkanocnym będzie prawdziwym powrotem do miłości Chrystusa. W ten sposób będziemy mogli w pełni uczestniczyć w radości paschalnej, na którą razem czekamy.

Wielkopostne inicjatywy

W tym roku papież Franciszek z okazji jubileuszu 150. rocznicy ogłoszenia św. Józefa Patronem i Opiekunem Kościoła Powszechnego skierował do nas wszystkich swój list zatytułowany „Patris corde” („Ojcowskim sercem”) zwracając naszą uwagę na św. Józefa, Oblubieńca Maryi, wyjątkowego Patrona i Opiekuna dla nas na dzisiejsze czasy.

Św. Józef jest człowiekiem głębokiej wiary i ufnej modlitwy. W obliczu zaskakujących losów Maryi i Jezusa, Józef nie kieruje się własną spontanicznością czy mądrością, ale pozostaje wsłuchany w głos Boga, do końca posłuszny woli Bożej – także w sytuacjach, które wymagały od niego wielkiej wiary. Św. Józef jest człowiekiem Słowa – co oznacza, że jest wierny Bożemu słowu. Niech będzie On Patronem naszego codziennego zawierzenia Panu Bogu.

Dlatego proszę Was z całego serca: przywołujcie w Waszych codziennych modlitwach tego świętego Patrona. Zapraszam do ożywienia kultu św. Józefa, bliższego przyjrzenia się i poznania Jego osoby. Szczególną formą oddawania czci Opiekunowi Zbawiciela niech będzie każdy 19. dzień miesiąca, poczynając do 19 marca tego roku, kiedy w kościołach i kaplicach poświęconych św. Józefowi zostanie odczytany Akt Zawierzenia naszej diecezji i rodzin Jego orędownictwu.

Pamiętajmy też, że 19 marca br. rozpoczyna się w Kościele powszechnym Rok Rodziny pod hasłem: Amoris laetitia” („Radość miłości”). Niech stanie się on okazją, by spojrzeć na nasze rodziny jako „domowy Kościół”. Rodzina bowiem, podobnie jak cała wspólnota Kościoła, jest polem, na które przynosi się Ewangelię i z którego się ona rozkrzewia. Rodzice świadomi swojej misji każdego dnia przekazują Ewangelię dzieciom. Dzieci przez codzienne: proszę, dziękuję, przepraszam są orędownikami dobrej nowiny dla swoich bliskich. Rodzina staje się tym samym głosicielką Ewangelii dla innych rodzin i środowiska, w którym żyje.

Cenną inicjatywą w tym szczególnym czasie Wielkiego Postu jest propozycja modlitewna „960 godzin dla rodzin”. Każdego dnia, godzina po godzinie, w dzień i w nocy będzie trwała nieustająca modlitwa za rodziny. Zachęcam Was do tej modlitwy. Módlmy się, niech rodziny będą przestrzenią rozwoju duchowego i wzajemnego umocnienia małżonków, a także miejscem bezpiecznego rozwoju dzieci i młodzieży. Zachęcam wszystkich, zwłaszcza narzeczonych, małżonków i całe rodziny, aby nawiedzać kościoły pod wezwaniem św. Józefa na terenie naszej diecezji, które w specjalnym dekrecie ogłosiłem kościołami jubileuszowymi w Roku św. Józefa.

Zakończenie

Na zakończenie pragnę przypomnieć to, co wybrzmiewało w naszych świątyniach już wiele razy. Tegoroczny Wielki Post przeżywamy pod hasłem: „Eucharystia daje życie”. Stajemy zatem wobec niezwykłego DARU, który wprowadza nas w zakłopotanie. Daru, który szokuje i zawstydza. Uświadamiamy sobie, że Chrystus na ziemi dał nam wszystko, zostawił SIEBIE: cały swój czas, wszystkie siły, a w końcu i życie. Jego słowa, które ze czcią wypowiadamy: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. „Ten Kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę” – przypominają nam, że bez Niego nie możemy niczego dokonać w naszym codziennym życiu.

Każdy, kto prawdziwie uczestniczy w Eucharystii, ma w sobie dość siły, by zadziwić świat swoją dobrocią. Po spotkaniu z Chrystusem w Eucharystii człowieka stać na to, by każdym gestem, każdym czynem, swoją życiową postawą wnosił do świata entuzjazm swojej wiary w Chrystusa, który naprawdę żyje. Odkrywajmy na nowo ten dar Mszy świętej, w której udział na skutek pandemii został w znacznym stopniu ograniczony. Na nowo zapragnijmy uczestnictwa w Eucharystii, która „daje życie”.

Na czas Wielkiego Postu i przeżywania czterdziestodniowej pokuty życzę odwagi i wewnętrznej mocy, by ożywić w sobie ducha miłości i pokory, wzajemnej życzliwości, przebaczenia i służby. Niech nas wspiera św. Józef, Opiekun Zbawiciela, a Maryja niech będzie Orędowniczką i Wspomożycielką.

Z serca wszystkim błogosławię

† Marek Mendyk

Biskup Świdnicki

Świdnica, w Środę Popielcową, 17 lutego 2021 r.

________________________________

List należy odczytać podczas Mszy św. we wszystkich kościołach i kaplicach diecezji świdnickiej w I Niedzielę Wielkiego Postu. Ze względu na ogólny charakter tego Listu, może być on również odczytany w II Niedzielę Wielkiego Postu.

† Adam Bałabuch

Wikariusz Generalny